Siyasal iletişimin ana kodlamalarından bir tanesi siyasi parti temsilcileri arasında olması gereken söylem birliğidir.
Söylem birliği olacak ki, kamuoyunda ve basın nezdinde inandırıcılığın olsun.
Söylediklerin gerçekçi olsun.
Fakat ana muhalefet partisinin ne genel merkezinde ne de il, ilçe örgütlerinde bu uyumu yakalamak mümkün!
Hatırlarsanız, bundan kısa bir süre önce ekmek zammı ve halk ekmek fabrikalarının kurulmasıyla ilgili kent kamuoyunda bir tartışma yaşandı.
Bu tartışmada CHP İl Başkanı farklı bir tutum sergilerken, partinin birçok farklı siyasi aktörü ise il başkanından farklı düşündüğünü basın ve kamuoyuyla paylaştı.
Yine son olarak yaşanan farklı bir olaydan örnek verecek olursak, belediye iş hanı önünde gerçekleştirilen Artvin eyleminin ardından hukukçu il başkanının söylemleri farklı oldu, hukukçu İzmit İlçe Sekreteri’nin söylemi farklı oldu.
Şimdi kendinizi sokakta yaşayan vatandaşın yerine koyun.
Ne Sarıbay’ı tanırsınız, ne Gençtürk’ü, ne de Küçükkaya’yı..
Vatandaş gazeteyi açıyor, haberleri okuyor, bir bakıyor Sarıbay, o yola “sağ şeritten gidilir” demiş.
Aynı vatandaş bu kez sosyal medya sayfasını açıyor, bir bakıyor hukukçu İzmit İlçe Sekreteri aynı yola “sol şeritten gidilir” demiş.
Kahvehanede oturan vatandaş, ne düşünüyor biliyor musunuz ?
Yanıtı çok basit.
“Daha CHP kendi içinde bir olamıyor, bir de kenti teslim etsek, ülkeyi teslim etsek. Vay memleketimizin haline” diyor.
Sonra aynı vatandaş Kocaeli de bunları gördükten, okuduktan sonra gözünü bir de ulusal basına çeviriyor.
Bir bakıyor ki, partinin bir önceki dönem genel başkanı ayrı telden, mevcut genel başkan ayrı telden konuşuyor.
Gel de çık işin içinden şimdi!
İktidar partisinin sözcülerine bir bakın.
Hem yerelde hem de genelde nasıl bir söylem birliği var?
Parti içi demokrasi demek çok seslilik olursa, o zaman da inandırıcılığın kalmıyor, azizim…
