Yaşın 40-50 olunca hele ne çok ahu figanların birikmiştir.
Mesela sigara içerek kendine ne çok yazık etmişindir.
Veya aldatılmışlığına kurduğun boş hayallerinden ne çok nefret ediyorsundur şimdilerde.
Seni serseme dönüştürüp sabahlara kadar uykusuz bırakan anlamsız tutkularına içten içe isyandasındır kim bilir.
Kaldırım taşlarının arasından sana gülümsemek için çaba gösteren minicik çiçeğe hiç dikkat etmediğine kızıyorsundur belki de .
Ya da hayatın şifresini çözdüğünü zannettiğin bir anda ne büyük bir çıkmaza girmişsindir.
Hayat bu ya, herkesin bir yerinde vardır bir şeyler.
Kimi şarap kadehlerinin, kimi rakı şişelerinin dibini ne çok gördüğüne hayıflanıyordur.
Kimi içemediği aşk şarabının ıstırabındadır.
Yangını söndürecek suyun yokken için için yananları dert etmişsindir günlerce .
Sen yanarken kana kana su içenlere için için ağlamışsındır.
Hayatında olup bitenleri hiç sorgulamadığına, hayatlarının sonuna kadar senin gibilerin derdiyle dertlenip kafatasının içindeki etleri yiyenlere utançla bakmakta da olabilirsin.
Ah bir daha gelsen şu dünyaya!
Neler yapardın neler?
Mesela elinde bir sihirli değnek olsa neleri değiştirirdin değil mi?
Yapman gereken ne varsa, yapmaman gereken ne varsa hepsini koyardın sihirli lambanın içine ve içinden kendi cinini çıkarırdın.
İsteklerin üç ile sınırlı olsa bile değil kendini Dünya’ yı değiştirecek ne dileklerin olurdu?
Hülasa dostum kelimelerle ifade edilemeyecek, süslü laflarla taçlandırılamayacak kadar hayallerimiz, aldanmışlığımız, aldatmışlığımız, yanlışlarımız ve yazık ettiklerimiz vardır hepimizin .
Yarın daha da artacak ve geri dönüşü mümkün olmayacak bu gafletlerimizin.
Helal etmekten imtina ettiğimiz haklarımız dert açacak başlarına bilirim.
Dert açacak başımıza onu da bilirim.
Bugünün bizleri olarak yarının bizlerine bırakacak en büyük mirasımız keşkelerimiz olmamalı elbette.
Bir an her şeyi sil baştan yapmak bir kurtuluş sayılabilir.
Bir insan olarak, nefis taşıyan eşrefi mahlûk olarak helal etmekte imtina ettiğimiz haklarımızı ne zaman ve hangi huzurda iade etmeyi düşünüyoruz acaba?
İşte beynimi, kalbimi, tüm azalarımı tit tir titreten soru bu.
Kemale ermiş yaşımızda daha kaç can yakacağız?
Kaç kişinin ahını alacağız?
Yarın en büyük makamlarda, en şaşalı saraylarda veya bilmem ne derisinden döşenmiş koltuklarda keyifle otururken incittiğimiz canların incinmesini hangi organımızda sızı olarak hissedeceğiz .
Değer miydi?
Bizim için çizilmiş beyaz çizgilerin üzerinden yürüyeceğiz yine.
Yolumuz mutlaka bir yerde kesişecek.
Bizim kiraladığımız senin ise satın aldığın bu hayatta yalan söylenecek insan mı kalmamıştı da bizi yalanlarınla hayat kırgını yaptın.
İnanır mısın dostum? Senin bu hamallığına bir türlü anlam veremedik .
Hadi seni boş ver…
Durup dururken bize yük olmana hiç alışamadık.
Neyse…
Dedim ya…
Biz yine titrek dudaklarımızın arasına bir sigara tutuşturup yine seni anacağız hayırlısıyla hayırsızıyla.
Ama…
İnsanız ya…
Bacamızdan püsküren siyah dumandan seni sorumlu tutmayacağız.
Ne yaptıysak biz yaptık ve ne yapacaksak ondan utanacak da biziz.
Kabul ediyoruz…
Siz günahsızsınız.
İki çıta arasına tutturulmuş iplerde en büyük cambaz biziz.
Affetsin Allah bizi .
Kalın sağlıcakla.
