Henüz yavruyken İzmir’den bize bir otobüsün bagajında gönderilen ve adını Paşa koyduğumuz Golden Retriever cinsi köpeğimiz kısa sürede büyüdü.
Şimdi 2 yaşında ve son 1,5 yıldır onu her akşam 18.00 ile 20:00 saatleri arasında İzmit’in merkezinde yer alan Cumhuriyet Parkı’nda gezdiriyoruz.
Ve genelde bu görev bana düşüyor.
Eğer bir köpek bakmaya başladıysanız zamanla o size, siz ona alışıyorsunuz ve kıyamadığınız için kimseye de veremiyorsunuz.
Her akşam üstü 2 saatini Cumhuriyet Parkı’nda geçiren biri olarak son günlerde bu parkta rahat dolaşamıyorum.
Psikolojik baskı altındayım!
Gençler önümü kesip son 3 yıldır Cumhuriyet Parkı’nda görev yapan fakat geçtiğimiz günlerde ani bir kararla Cephaneliğe gönderilen ‘Şevket babayı burada görmek istiyoruz, sen gazetecisin başkanı ara veya biz eylem yapalım gazetecileri bize yönlendir’ diyorlar.
‘Sakin olun, görüşürüm’ diyerek bir kaç kere geçiştirdim.
Ama baskı devam ediyor!
Köpeği gezdirmek için başka bir parka gitme şansımda yok.
Pazar günü akşam saatlerinde gençler yine etrafımı sardı, İzmit Belediye Başkan Yardımcısı İbrahim Bulut’u telefonla aradım ve aynen şöyle dedim; Sayın Başkanım kimsenin kendi iç görevlendirmesine müdahale etmeyi doğru bulmam. Ama gençler Şevket beyi çok seviyorlar ve yokluğu onları çok üzüyor’ dedim
Sayın Bulut ilgileneceğini söyledi.
Bunu duyan gençlerde havalara uçtu.
Soyadını bile bilmediğim herkesin ‘Baba’ diye hitap ettiği Şevket Bey gerçekten babacan bir adam.
Kendi gözlerimle defalarca tanık oldum.
Gençler kendi aralarında kavga edip bazen birbirlerine bıçak çekiyor polisler müdahale etmesine rağmen ayıramıyor.
Şevket bey isimlerini söyleyip ‘ayrılın üzmeyin beni’ diyor.
‘Tamam Şevket baba yeter ki sen üzülme baba’ deyip kavgaya son veriyorlar.
Polislerde olay yerinden ayrılıyor.
Karnı acıkan ve cebinde simit parası ile olmayan gençleri Şevket bey doyuruyor.
Evden kaçan ve gidecek yeri olmayan kızları kurda kuşa yem olmadan ya ailelerine teslim ediyor, ya da karakola.
Hatta bir kaç kez Şevket beyle birlikte iki küçük kızı, anne ve babasına ulaşarak sokaktan kurtardık.
O kızın anne ve babası gazeteye kadar gelip bana teşekkür etti. ‘Asıl teşekkür etmeniz gereken Şevket bey gidin parka onu bulun’ dedim.
Hangi birini yazayım; benzer örnekler o kadar çok ki….
İzmit Belediye Başkanı Nevzat Doğan’ın havuza düşen bir akrabasının 3 yaşındaki çocuğunu oynarken düştüğü havuzdan son anda kurtararak boğulmasını önleyen kişi de Şevket beydir.
Park içerisinde zemine monte edilmiş lambaların kabloları koptuğunda yanlışlıkla bir çocuk basarda elektrik akımına kapılır diye düşünerek hemen kabloların üzerini kapatır ve durumu bir tutanakla amirlerine bildirir.
Evet, izinli gününde bile Cumhuriyet Parkı’na gelen Şevket beyi çocuklar çok seviyor.
Ona ‘Baba’ diye hitap ediyorlar.
Sevgi en büyük silahtır, polisin bile durduramadığı gençleri tek bir sözle durduran bu adamın içindeki insan sevgisine şapka çıkartılır.
Nevzat Doğan’dan her fırsatta övgüyle söz eden, işini ve çocukları seven böylesine özel bir adamın o parka geri dönmesi herkesi memnun eder.
Cephaneliğe gönderilen Şevket beyin yerine Cumhuriyet parkında görev yapan zabıta memuruna, gençler ‘Uzaylı Zekiye’ lakabını takmış.
Kimseyle muhatap olmuyor, kimsede onu umursamıyor.
Bence İzmit Belediyesi yetkilileri gençleri üzmemeli ve Şevket beyi yeniden Cumhuriyet parkında görevlendirmeli.
Uyuşturucu kullanan gençlere bile nasihatlerde bulunarak bu zehirden kurtulmalarını sağlayan, verdiği örneklerle gençleri doğru yola sürüklemeye çalışan Şevket bey gibi her eve lazım sıra dışı özellikleri olan birinin dağ başında görevlendirilmesi büyük hata.
Aksi halde Cumhuriyet Parkı’nda bundan sonra yaşanabilecekleri göz önünde tuttuğumda, zamanın beni haklı çıkaracağından da adım gibi eminim.
Umarım İzmit Belediyesi yöneticileri gereğini yapar ve bende o parkta rahat dolaşırım.
Sevgiyle kalın, Gerçek Kocaeli’de kalın!
